Φρεσκολόγιο Σεπτεμβρίου

                     Φρεσκολόγιο Σεπτεμβρίου

O Σεπτέμβριος ο Τρυγητής είναι ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου. Ο καιρός σιγά-σιγά αρχίζει ν’ αλλάζει και να μας προετοιμάζει για τον επερχόμενο χειμώνα. Στο τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου, άλλωστε, ξεκινάει επίσημα και το φθινόπωρο, με την άφιξη του Ήλιου στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο της τροχιάς του στις 22 του μήνα.

Ποιός γνωρίζει ποιό φρούτο ή λαχανικό συλλέγεται τον μήνα Σεπτέμβριο? Για όσους ζούνε κοντά στην φύση, σίγουρα η απάντηση θα είναι μπροστά στα μάτια μας, για τους υπόλοιπους όμως που ζούμε στην πόλη και η συγκομοιδή πλέον γίνεται από το ράφι του σούπερ μάρκετ ή την λαϊκή αγορά της γειτονιάς του, καλό θα είναι να επιλέγουν φρούτα και λαχανικά της εποχής. Αυτό γιατί όταν κάτι είναι εκτός της  εποχής του, σίγουρα έχει προκληθεί κάποιο ζόρισμα στο συγκεκριμένο δέντρο ή φυτό για να δώσει τους καρπούς του και κανείς νομίζω δεν θα ήθελε να φάει κάτι το οποίο "πιέστηκε" στην ζωή του. Με αυτή την επιλογή υποτίθεται ότι δείχνουμε και στους αγρότες ότι δεν χρειάζεται να πιέζουμε ούτε την φύση, το χώμα, τα φυτά κλπ αλλά όλα αυτά βρίσκονται ακόμα σε ένα θεωρητικό πλαίσιο φυσικά. Έτσι το φυτό όταν αναπτύσσεται και παράγει εντός της εποχής του σημαίνει ότι όλες οι φυσιολογικές του λειτουργίες γίνονται με την λιγότερη κατανάλωση ενέργειας αλλά και με τη μεγαλύτερη απόδοση.

             
                     Έτσι λοιπόν τον μήα  Σεπτέμβριο Προτιμάμε:
Φρούτα
αχλαδια - καρπουζι -  πεπονι - αχλάδια κοντουλες -  μηλα - μπανανες- σταφυλι - φυσικά σύκα !! 

 Λαχανικά

 καλαμποκι - καροτα -  κολοκυθια -   πιπεριες - μελιτζανες - μπροκολα - πατατες - ραδικια - ραπανακια - σελινο - σεσκουλα - σπαραγγια - τοματες - φασολακια φρέσκα και κρεμμυδια ξερα.

Όπως γράφει και ο Κώστας Κρυστάλλης (1868-1894) στο «Τραγούδι του τρυγητού»: 

«Αμπέλι μου πλατύφυλλο/ και καλοκλαδεμένο,/ δέσε σταφύλια κόκκινα,/ να μπω να σε τρυγήσω,/ να κάμω αθάνατο κρασί,/ μοσχοβολιά γιομάτο». 

Ο τρυγητός των αμπελιών και η δημιουργία του κρασιού είναι, άλλωστε, μια πανάρχαια διαδικασία που ανάγεται πριν από περίπου 7.000 χρόνια, ενώ και οι αρχαίοι Έλληνες ασχολήθηκαν με την οινοποιία τουλάχιστον από το 1700 π.Χ. Η σχετική μάλιστα μυθολογία για το κρασί, και η σύνδεσή του με το θεό Διόνυσο, είναι ιδιαίτερα πλούσια. Γιατί το κρασί αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν όχι μόνο ως βασικό συστατικό της διατροφής, αλλά και της θρησκείας, αφού οι Έλληνες πίστευαν ότι το αίμα του σταφυλιού είναι αίμα του θεού Διονύσου και ότι πίνοντας κρασί μεταλαμβάνουν από το αίμα του θεού.(!!)